Author: libertatiacollective

Συγκέντρωση – Πέμπτη 18/9 στις 9:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, για το εφετείο των δύο συντρόφων από την αντιφασιστική πορεία στην Σταυρούπολη στις 2/10/2021 

Συγκέντρωση/ πορεία – Πέμπτη 18/9 στις 18:00, Καμάρα, για τα 12 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής 

Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 πέφτει νεκρός από τη δολοφονική επίθεση ναζιστικών ταγμάτων εφόδου της χρυσής αυγής ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας στην περιοχή του Κερατσινίου. Η συγκεκριμένη επίθεση αποτέλεσε το τρίτο δολοφονικό χτύπημα μελών της χ.α. σε διάστημα δύο χρόνων αφού είχε προηγηθεί η δολοφονία των μεταναστών Αμπντούλ Μάναν και Σαχζάτ Λουκμάν. Εφτά χρόνια μετά, με την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, η χρυσή αυγή χαρακτηρίζεται εγκληματική οργάνωση και η ηγεσία της μαζί με έναν μικρό αριθμό μελών της οδηγούνται στη φυλακή. Αυτή τη στιγμή τα ηγετικά στελέχη Παππάς, Παναγιώταρος και ο φυρερίσκο Μιχαλολιάκος έχουν ήδη αποφυλακιστεί, ενώ ο Κασιδιάρης συνεχίζει την πολιτική του καριέρα στήνοντας το ένα μόρφωμα μετά το άλλο, όσο παραμένει έγκλειστος. 

Υπηρετώντας τις διαχρονικές ανάγκες του κρατισμού, η φασιστική οργάνωση εξαπόλυσε δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις σε αναρχικούς, μετανάστριες, συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, καταλήψεις και στέκια. Στήριξε με συνέπεια το εγχώριο κεφάλαιο, στήνοντας «γραφεία εύρεσης εργασίας» μόνο για Έλληνες, τα οποία προσέφεραν εργασία υπό άθλιες συνθήκες, συστρατεύτηκε με πολυεθνικές οι οποίες είχαν ως μοναδικό στόχο τη λεηλασία της φύσης και προήγαγε τα συμφέροντα του ελληνικού παρακράτους, δηλαδή των ναρκέμπορων εφοπλιστών. Η σχέση του φασισμού με την εξουσία είναι αλληλένδετη, βασικός του στόχος είναι ο εμφύλιος της εργατικής τάξης, με σκοπό τη δημιουργία ενός κράτους φυλετικής ομοιογένειας, όπου οι μετανάστριες και οι πρόσφυγες, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες αποτελούν ξένο σώμα. Στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας των καπιταλιστικών κρατών, ο φασισμός παγκόσμια κερδίζει έδαφος στοχεύοντας στην άμεση σύγκρουση με τα λαϊκά κινήματα και τη σύνθεση του εθνικού κορμού ο οποίος θα υποστηρίξει τις στρατηγικές κινήσεις κράτους και καπιταλισμού (εγχώριου και μη). Από την ανάδυση της χρυσής αυγής και έπειτα, το κράτος και γενικότερα τα αστικοκοινοβουλευτικά κόμματα προσαρμόζουν συνεπέστατα την ακροδεξιά ρητορική στην ατζέντα τους. Η αντι-μεταναστευτική πολιτική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στον πολιτικό διάλογο, οι δολοφονίες μεταναστών, προσφύγων και ρομά στα κολαστήρια της ελληνικής αστυνομίας, στην καρδιά των πόλεων και στα ανοιχτά του αιγαίου αντιμετωπίζονται ως κανονικότητα και αποκρύπτονται από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, το άσυλο μετανάστευσης καταργείται, ενώ οι σκευωρίες για μετανάστες που προκαλούν τις ολέθριες πυρκαγιές διαδέχονται αυτές που στοχοποιούν ανθρώπους του αγώνα και των κινημάτων. Παράλληλα, απεργίες και κινητοποιήσεις υποβαθμίζονται, κρίνονται παράνομες και καταστέλλονται βίαια, απεργοί χάνουν τις δουλειές τους, η οικονομία αποκτά με ταχύτατους ρυθμούς πολεμικά χαρακτηριστικά, οι έρευνες για την πολεμική βιομηχανία μονοπωλούν τους ερευνητικούς κλάδους και όλα αυτά ενώ το ελληνικό κράτος διατηρεί άριστες σχέσεις και συνεργάζεται σε όλους τους τομείς με το ακροδεξιό γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ, το οποίο τα τελευταία δύο χρόνια δολοφονεί σταδιακά και μεθοδικά τον παλαιστινιακό λαό. Το κενό που άφησε στο κοινοβούλιο η απουσία της χρυσής αυγής, αποτελεί ευκαιρία για την εκάστοτε κυβέρνηση να χτίσει το επικοινωνιακό της προφίλ πάνω σε ακροδεξιές περσόνες όπως οι υπουργοί μετανάστευσης και υγείας, με σκοπό να αποσπάσουν όσες περισσότερες ψήφους μπορούν από τους δεξιούς τους «γείτονες», μετατοπίζοντας έτσι το πολιτικό σκηνικό στη δεξιά. 

Καθώς η εξουσία αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται την ισχύ του αντιφασιστικού κινήματος, έσπευσε να καταδικάσει μέσω των δικαστηρίων τη νεοναζιστική οργάνωση, παράλληλα ενέτεινε τις προσπάθειες της να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ύπαρξης δύο παράλληλα κινούμενων άκρων, με σύσταση συμμοριών, τα οποία προσπαθούν να πλήξουν την ευημερία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην πραγματικότητα αν δύο δυνάμεις έχουν αγαστή συνεργασία, αυτές είναι το κράτος και οι νεοναζί. Από τις επιθέσεις τους στις δομές του αγώνα, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και τα μακεδονικά, οι φασίστες λειτουργούσαν πάντα με τη στήριξη των δυνάμεων καταστολής, παριστάνοντας τους αγανακτισμένους πολίτες σχηματίζοντας έτσι τον απαραίτητο για την εξουσία αντιδραστικό-αντεπαναστατικό πόλο σε περιόδους κοινωνικής κρίσης. Η φασιστική δράση πέρα από στήριγμα των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους αποτελεί και κομμάτι τους. Ιστορικά η εμπλοκή μπάτσων και στρατιωτικών στα ακροδεξιά μορφώματα είναι απαραίτητη και απολύτως λογική. Αυτοί που κατέχουν το μονοπώλιο της (παρα)κρατικής βίας είναι και αυτοί που θα έρθουν σε σύγκρουση με τα επαναστατικά κινήματα και τις αξίες τους. Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί κομμάτι του αντικρατικού, του αντικαπιταλιστικού, του αντιπατριαρχικού αγώνα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταξικής πάλης, πεδία του είναι οι χώροι εργασίας, οι σχολές και τα σχολεία, οι πλατείες, οι δημόσιοι χώροι και όπου αλλού υπάρχουμε.  Ο φασισμός δεν τσακίστηκε ούτε ποτέ θα τσακιστεί εντός των δικαστηρίων του συστήματος που τον θρέφει, δεν θα τσακιστεί ποτέ από τους δικαστές που καταδικάζουν και κλείνουν στη φυλακή αγωνίστριες, επαναστάτες και καθημερινούς βιοπαλαιστές. Μόνο μέσα από τον οργανωμένο αντιφασιστικό αγώνα που προτάσσει την αλληλεγγύη, τον προλεταριακό διεθνισμό, την αυτοοργάνωση, την αντίσταση σε κάθε πόλεμο και εθνικισμό  θα γίνει πραγματικότητα η νίκη ενάντια στον φασισμό. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι συνώνυμος με αυτόν για ζωή και αξιοπρέπεια, μόνο με την οργάνωση των από κάτω, όλων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου θα τσακιστεί το δεκανίκι της καπιταλιστικής εξουσίας. 

Με τη φετινή επέτειο της δολοφονίας του Παύλου, συμπίπτει και το εφετείο των δύο συντρόφων από την αντιφασιστική πορεία που πραγματοποιήθηκε στη Σταυρούπολη στις 2/10/21. Κατά τη διάρκεια μοιρασμάτων πολιτικού υλικού από αριστερές οργανώσεις και φοιτητικούς συλλόγους στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στις 28/9, μια γκρούπα φασιστών τούς επιτέθηκε, κλείστηκε στο σχολείο ενώ δεν έλειψαν και ναζιστικοί χαιρετισμοί όσο πραγματοποιούνταν συγκέντρωση έξω από αυτό. Την αμέσως επόμενη ημέρα πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία στην περιοχή στην οποία συμμετείχαν τέσσερις χιλιάδες άτομα. Στις 2/10 πραγματοποιήθηκε και δεύτερη πορεία αυτήν τη φορά με δύο χιλιάδες άτομα. Σε αντίθεση με την πρώτη κινητοποίηση, αυτήν τη φορά ο κρατικός μηχανισμός και συγκεκριμένα οι δυνάμεις καταστολής έδειξαν τις στενές σχέσεις ανάμεσα σε αυτούς και τους παρακρατικούς, κάνοντας επίθεση στο αναρχικό-αντιφασιστικό μπλοκ. Γεμίζοντας το με χημικά και χτυπώντας τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές, καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν δύο συλλήψεις. Οι σύντροφοι κατηγορήθηκαν για διατάραξη κοινής ειρήνης, οπλοφορία, αντίσταση κατά της αρχής, απόπειρα (επικίνδυνης) σωματικής βλάβης σε βάρος δημοσίου υπαλλήλου και φθορά του εξοπλισμού του, καθώς και απείθεια αφού αρνήθηκαν να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. Κατηγορίες για τις οποίες και καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 11 και 9 μήνες αντίστοιχα με 3 χρόνια αναστολή. Οι δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης αποτελούν πληθυσμιακά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, ενώ ταυτόχρονα σε αυτές συγκαταλέγονται κάποιες από τις πιο φτωχές αυτής. Όντας μια οικονομικά ασθενέστερη περιοχή της πόλης, οι γκρούπες αυτές προσπάθησαν και προσπαθούν να συσπειρώσουν γύρω τους νέους και νέες που ζουν τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον εκτοπισμό καθημερινά. Μέσα από έναν ψεύτικο αντισυστημικό λόγο όπως αυτόν των παλαιότερων φασιστικών οργανώσεων, επιθυμούν να ξαναχτίσουν τους μηχανισμούς που άφησε πίσω της η χρυσή αυγή και συνεπώς να διεκδικήσουν χώρο στην πόλη. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου στα δυτικά βρήκαν καταφύγιο οι πρόσφυγες των επεκτατικών πολέμων του ελληνικού κράτους στη Μικρά Ασία, ενώ πλέον μετανάστριες και πρόσφυγες από όλη τη γη έχουν εγκατασταθεί εκεί προσπαθώντας να γλιτώσουν από την οικονομική εξαθλίωση και τους πολέμους του σήμερα. Στα δυτικά της προσφυγιάς δεν πρέπει να δοθεί ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες και με κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών, ο κοινωνικός κανιβαλισμός θα ξαναμπεί στην τρύπα του.  

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ  

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ         ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ 

Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό 

Διασυλλογικό κείμενο για την Πανελλαδική διαδήλωση ενάντια στο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη(Λάρισα, Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2025)

Στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 στα Τέμπη διαπράχθηκε ένα μαζικό έγκλημα: τουλάχιστον 57 άνθρωποι θυσιάστηκαν, λόγω των πολιτικών του κράτους και του κεφαλαίου στο βωμό του μέγιστου κέρδους. Ένα προμελετημένο έγκλημα με βασικούς υπευθύνους όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που σε πλήρη αρμονία με τις ευρωπαϊκές πολιτικές και τις επιταγές των μνημονίων απογύμνωσαν και αποδιάρθρωσαν τις σιδηροδρομικές μεταφορές.

Από την πρώτη στιγμή του κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος η νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά κυβέρνηση ενεργοποίησε έναν τεράστιο μηχανισμό συγκάλυψης για να κρύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους και τις αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών, εστιάζοντας στην ατομική ευθύνη σε σταθμάρχες και «χειριστές», διασπείροντας παράλληλα ψευδείς ειδήσεις.

Στο παιχνίδι εντυπώσεων και επίμονων προσπαθειών διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, με προθυμία μπήκε η αντιπολίτευση, με σκοπό τη χυδαία άντληση υπεραξίας και πολιτικής προσόδου. Σ’ αυτό το κουβάρι χάνεται η πραγματική αλληλουχία των γεγονότων, που απογυμνώνει την δολοφονική πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου: πρώτα διαλύθηκαν οι σιδηροδρομικές μεταφορές με την υποχρηματοδότηση και την ανεπαρκή συντήρηση του δικτύου, την υποβάθμιση των υποδομών, την έλλειψη προληπτικής συντήρησης των υποδομών ελέγχου, τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης, τη διαρθρωτική έλλειψη προσωπικού και την εντατικοποίηση της εργασίας του ήδη ελλιπούς προσωπικού. Ακολούθως είχαμε τη μη υλοποίηση των συμβάσεων για τοποθέτηση σύγχρονων συστημάτων ασφαλείας εξ αιτίας ανταγωνιστικών επιχειρηματικών συμφερόντων, καθώς και την κατάτμηση και ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων τομέων του σιδηροδρόμου.

Κι όλα αυτά στο όνομα της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών μεταφορών, σε μια σειρά νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων που έχουν λάβει χώρα την τελευταία 15ετία. Αυτές ήταν κάποιες από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν δυο τρένα στην ίδια ράγα, στον 21ο αιώνα, σε ένα μη πολύπλοκο σιδηροδρομικό δίκτυο! Η έκρηξη με πιθανή αιτία τη μεταφορά παράνομου φορτίου και η προσπάθεια συγκάλυψης μέσω της αλλοίωσης του χώρου είναι σημαντικές παράμετροι της υπόθεσης εισάγονται στον δημόσιο διάλογο,
ωστόσο είναι παράγωγα γεγονότα.

Η ύπαρξη ή μη παράνομου φορτίου δεν αλλάζει τον πυρήνα της υπόθεσης, αφού η παρανομία δεν είναι κάποια «ανορθογραφία» στον κατά τ’ άλλα «ηθικό» καπιταλισμό. Στην πραγματικότητα υπάρχει σύμφυτη και συμπληρωματική σχέση «λευκής» και «μαύρης» συσσώρευσης κεφαλαίου, «νόμιμου» και «παράνομου» καπιταλισμού. Εντούτοις η δυσανάλογη επικέντρωση στο (κατά τ’ άλλα σημαντικό) ζήτημα του παράνομου φορτίου, οδηγεί τον δημόσιο διάλογο μακριά από το βασικό επίδικο της υπόθεσης:

πως οι πολιτικές του κράτους και της ΕΕ, μαζί με το αδίστακτο επιχειρηματικό κυνήγι του κέρδους, γεννούν Τέμπη!
Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, έχει αποκαλυφθεί πως το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας χρησιμοποιείται κατ’ επανάληψη για πλήθος μεταφορών επικίνδυνου στρατιωτικού υλικού του ΝΑΤΟ, ακόμα και μέσα από κατοικημένες περιοχές. Οι μεταφορές αυτές μάλιστα γίνονται πολλές φορές με υπερβάσεις του περιτυπώματος φόρτωσης, ενώ το περιεχόμενό των φορτίων και τα δρομολόγια, είναι άγνωστα ακόμα και για τους εργαζόμενους του σιδηρόδρομου. Είναι ενδεικτικό πως ένα τρένο με στρατιωτικό υλικό του ΝΑΤΟ εκτροχιάστηκε έξω από την Αλεξανδρούπολη τον Δεκέμβριο του 2022.

Πέρα από το σιδηροδρομικό δίκτυο, όμως, για ανάλογους σκοπούς χρησιμοποιείται και το οδικό δίκτυο, όπως αποκαλύφθηκε με την υπόθεση των 18 νταλικών που μετέφεραν 350 τόνους εκρηκτική ύλη ΤΝΤ προς το εργοστάσιο των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων στο Λαύριο (με σκοπό την κατασκευή πυρομαχικών για την Ουκρανία).
Είναι φανερό, λοιπόν, πως οι σιδηροδρομικές μεταφορές είναι λάφυρο για το κράτος και το κεφάλαιο. Ένα πεδίο κερδοφορίας, που παράλληλα εξυπηρετεί τους σκοπούς των ιμπεριαλιστικών και διακρατικών ανταγωνισμών. Δεκάρα δεν δίνουν για το χτίσιμο ενός ασφαλούς δικτύου που θα εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες. Όσο η κυρίαρχη πολιτική ανήκει,στα κράτη, τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς και τα καπιταλιστικά
συμφέροντα, οι δολοφονίες σε βάρος της κοινωνίας και των πιο καταπιεσμένων κομματιών της σε μέσα μεταφοράς, εργασιακά κάτεργα, συνοριακές ζώνες και εμπόλεμα εδάφη είναι και θα είναι καθημερινότητα.

Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες αποπροσανατολισμού και συσκότισης, γύρω από το έγκλημα των Τεμπών έχει χτιστεί ένα πολύμορφο (συχνά αντιφατικό) μαζικό κίνημα, με δυναμικά χαρακτηριστικά. Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις από το 2023 έως σήμερα, σε δεκάδες πόλεις στην Ελλάδα, αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού, (επαν)έφεραν εμφατικά στο προσκήνιο τον κοινωνικό ταξικό παράγοντα, πρόσφεραν οξυγόνο στην αγωνιζόμενη κοινωνία και έδειξαν τον δρόμο για την πολύμορφη αγωνιστική κλιμάκωση.

Είναι μια υπόσχεση πως το έγκλημα αυτό δεν θα παραδοθεί στη λήθη, η μνήμη του δεν θα μπαζωθεί. Μια υπόσχεση που μετατρέπουμε σε ευθύνη, ως,κοινωνία και κινήματά της, να αποδώσουμε δικαιοσύνη στους δρόμους με
τους αγώνες μας, για το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και για όλα τα εγκλήματα που μας ματώνουν.

Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε σε πανελλαδική διαδήλωση στη Λάρισα στις 27 Σεπτεμβρίου, με σκοπό να αναδείξουμε τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών, πέρα από τους παραμορφωτικούς φακούς
της κυρίαρχης προπαγάνδας.

Να διαδηλώσουμε, δηλαδή, ενάντια σε ένα ακόμα προδιαγεγραμμένο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα προκειμένου να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη και προσπαθώντας να αποτρέψουμε το επόμενο!

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών) – Αθήνα
Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό Libertatia – Θεσσαλονίκη
Ανοιχτή Συνέλευση Σπορά – Λάρισα
Πέλοτο – Ξάνθη
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου – Αλεξανδρούπολη
Aναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος – Πάτρα
Πλατφόρμα Συνομοσπονδιακής Ένωσης (Αθήνα)
Προλεταριακή Περίπολος – Ηράκλειο