Κάλεσμα στην αντικρατική – αντιφασιστική πορεία για τα 12 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – Πέμπτη 18/9 στις 18:00, Καμάρα

Συγκέντρωση – Πέμπτη 18/9 στις 9:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, για το εφετείο των δύο συντρόφων από την αντιφασιστική πορεία στην Σταυρούπολη στις 2/10/2021 

Συγκέντρωση/ πορεία – Πέμπτη 18/9 στις 18:00, Καμάρα, για τα 12 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής 

Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 πέφτει νεκρός από τη δολοφονική επίθεση ναζιστικών ταγμάτων εφόδου της χρυσής αυγής ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας στην περιοχή του Κερατσινίου. Η συγκεκριμένη επίθεση αποτέλεσε το τρίτο δολοφονικό χτύπημα μελών της χ.α. σε διάστημα δύο χρόνων αφού είχε προηγηθεί η δολοφονία των μεταναστών Αμπντούλ Μάναν και Σαχζάτ Λουκμάν. Εφτά χρόνια μετά, με την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, η χρυσή αυγή χαρακτηρίζεται εγκληματική οργάνωση και η ηγεσία της μαζί με έναν μικρό αριθμό μελών της οδηγούνται στη φυλακή. Αυτή τη στιγμή τα ηγετικά στελέχη Παππάς, Παναγιώταρος και ο φυρερίσκο Μιχαλολιάκος έχουν ήδη αποφυλακιστεί, ενώ ο Κασιδιάρης συνεχίζει την πολιτική του καριέρα στήνοντας το ένα μόρφωμα μετά το άλλο, όσο παραμένει έγκλειστος. 

Υπηρετώντας τις διαχρονικές ανάγκες του κρατισμού, η φασιστική οργάνωση εξαπόλυσε δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις σε αναρχικούς, μετανάστριες, συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, καταλήψεις και στέκια. Στήριξε με συνέπεια το εγχώριο κεφάλαιο, στήνοντας «γραφεία εύρεσης εργασίας» μόνο για Έλληνες, τα οποία προσέφεραν εργασία υπό άθλιες συνθήκες, συστρατεύτηκε με πολυεθνικές οι οποίες είχαν ως μοναδικό στόχο τη λεηλασία της φύσης και προήγαγε τα συμφέροντα του ελληνικού παρακράτους, δηλαδή των ναρκέμπορων εφοπλιστών. Η σχέση του φασισμού με την εξουσία είναι αλληλένδετη, βασικός του στόχος είναι ο εμφύλιος της εργατικής τάξης, με σκοπό τη δημιουργία ενός κράτους φυλετικής ομοιογένειας, όπου οι μετανάστριες και οι πρόσφυγες, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες αποτελούν ξένο σώμα. Στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας των καπιταλιστικών κρατών, ο φασισμός παγκόσμια κερδίζει έδαφος στοχεύοντας στην άμεση σύγκρουση με τα λαϊκά κινήματα και τη σύνθεση του εθνικού κορμού ο οποίος θα υποστηρίξει τις στρατηγικές κινήσεις κράτους και καπιταλισμού (εγχώριου και μη). Από την ανάδυση της χρυσής αυγής και έπειτα, το κράτος και γενικότερα τα αστικοκοινοβουλευτικά κόμματα προσαρμόζουν συνεπέστατα την ακροδεξιά ρητορική στην ατζέντα τους. Η αντι-μεταναστευτική πολιτική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στον πολιτικό διάλογο, οι δολοφονίες μεταναστών, προσφύγων και ρομά στα κολαστήρια της ελληνικής αστυνομίας, στην καρδιά των πόλεων και στα ανοιχτά του αιγαίου αντιμετωπίζονται ως κανονικότητα και αποκρύπτονται από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, το άσυλο μετανάστευσης καταργείται, ενώ οι σκευωρίες για μετανάστες που προκαλούν τις ολέθριες πυρκαγιές διαδέχονται αυτές που στοχοποιούν ανθρώπους του αγώνα και των κινημάτων. Παράλληλα, απεργίες και κινητοποιήσεις υποβαθμίζονται, κρίνονται παράνομες και καταστέλλονται βίαια, απεργοί χάνουν τις δουλειές τους, η οικονομία αποκτά με ταχύτατους ρυθμούς πολεμικά χαρακτηριστικά, οι έρευνες για την πολεμική βιομηχανία μονοπωλούν τους ερευνητικούς κλάδους και όλα αυτά ενώ το ελληνικό κράτος διατηρεί άριστες σχέσεις και συνεργάζεται σε όλους τους τομείς με το ακροδεξιό γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ, το οποίο τα τελευταία δύο χρόνια δολοφονεί σταδιακά και μεθοδικά τον παλαιστινιακό λαό. Το κενό που άφησε στο κοινοβούλιο η απουσία της χρυσής αυγής, αποτελεί ευκαιρία για την εκάστοτε κυβέρνηση να χτίσει το επικοινωνιακό της προφίλ πάνω σε ακροδεξιές περσόνες όπως οι υπουργοί μετανάστευσης και υγείας, με σκοπό να αποσπάσουν όσες περισσότερες ψήφους μπορούν από τους δεξιούς τους «γείτονες», μετατοπίζοντας έτσι το πολιτικό σκηνικό στη δεξιά. 

Καθώς η εξουσία αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται την ισχύ του αντιφασιστικού κινήματος, έσπευσε να καταδικάσει μέσω των δικαστηρίων τη νεοναζιστική οργάνωση, παράλληλα ενέτεινε τις προσπάθειες της να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ύπαρξης δύο παράλληλα κινούμενων άκρων, με σύσταση συμμοριών, τα οποία προσπαθούν να πλήξουν την ευημερία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην πραγματικότητα αν δύο δυνάμεις έχουν αγαστή συνεργασία, αυτές είναι το κράτος και οι νεοναζί. Από τις επιθέσεις τους στις δομές του αγώνα, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και τα μακεδονικά, οι φασίστες λειτουργούσαν πάντα με τη στήριξη των δυνάμεων καταστολής, παριστάνοντας τους αγανακτισμένους πολίτες σχηματίζοντας έτσι τον απαραίτητο για την εξουσία αντιδραστικό-αντεπαναστατικό πόλο σε περιόδους κοινωνικής κρίσης. Η φασιστική δράση πέρα από στήριγμα των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους αποτελεί και κομμάτι τους. Ιστορικά η εμπλοκή μπάτσων και στρατιωτικών στα ακροδεξιά μορφώματα είναι απαραίτητη και απολύτως λογική. Αυτοί που κατέχουν το μονοπώλιο της (παρα)κρατικής βίας είναι και αυτοί που θα έρθουν σε σύγκρουση με τα επαναστατικά κινήματα και τις αξίες τους. Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί κομμάτι του αντικρατικού, του αντικαπιταλιστικού, του αντιπατριαρχικού αγώνα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταξικής πάλης, πεδία του είναι οι χώροι εργασίας, οι σχολές και τα σχολεία, οι πλατείες, οι δημόσιοι χώροι και όπου αλλού υπάρχουμε.  Ο φασισμός δεν τσακίστηκε ούτε ποτέ θα τσακιστεί εντός των δικαστηρίων του συστήματος που τον θρέφει, δεν θα τσακιστεί ποτέ από τους δικαστές που καταδικάζουν και κλείνουν στη φυλακή αγωνίστριες, επαναστάτες και καθημερινούς βιοπαλαιστές. Μόνο μέσα από τον οργανωμένο αντιφασιστικό αγώνα που προτάσσει την αλληλεγγύη, τον προλεταριακό διεθνισμό, την αυτοοργάνωση, την αντίσταση σε κάθε πόλεμο και εθνικισμό  θα γίνει πραγματικότητα η νίκη ενάντια στον φασισμό. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι συνώνυμος με αυτόν για ζωή και αξιοπρέπεια, μόνο με την οργάνωση των από κάτω, όλων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου θα τσακιστεί το δεκανίκι της καπιταλιστικής εξουσίας. 

Με τη φετινή επέτειο της δολοφονίας του Παύλου, συμπίπτει και το εφετείο των δύο συντρόφων από την αντιφασιστική πορεία που πραγματοποιήθηκε στη Σταυρούπολη στις 2/10/21. Κατά τη διάρκεια μοιρασμάτων πολιτικού υλικού από αριστερές οργανώσεις και φοιτητικούς συλλόγους στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στις 28/9, μια γκρούπα φασιστών τούς επιτέθηκε, κλείστηκε στο σχολείο ενώ δεν έλειψαν και ναζιστικοί χαιρετισμοί όσο πραγματοποιούνταν συγκέντρωση έξω από αυτό. Την αμέσως επόμενη ημέρα πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία στην περιοχή στην οποία συμμετείχαν τέσσερις χιλιάδες άτομα. Στις 2/10 πραγματοποιήθηκε και δεύτερη πορεία αυτήν τη φορά με δύο χιλιάδες άτομα. Σε αντίθεση με την πρώτη κινητοποίηση, αυτήν τη φορά ο κρατικός μηχανισμός και συγκεκριμένα οι δυνάμεις καταστολής έδειξαν τις στενές σχέσεις ανάμεσα σε αυτούς και τους παρακρατικούς, κάνοντας επίθεση στο αναρχικό-αντιφασιστικό μπλοκ. Γεμίζοντας το με χημικά και χτυπώντας τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές, καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν δύο συλλήψεις. Οι σύντροφοι κατηγορήθηκαν για διατάραξη κοινής ειρήνης, οπλοφορία, αντίσταση κατά της αρχής, απόπειρα (επικίνδυνης) σωματικής βλάβης σε βάρος δημοσίου υπαλλήλου και φθορά του εξοπλισμού του, καθώς και απείθεια αφού αρνήθηκαν να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. Κατηγορίες για τις οποίες και καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 11 και 9 μήνες αντίστοιχα με 3 χρόνια αναστολή. Οι δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης αποτελούν πληθυσμιακά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, ενώ ταυτόχρονα σε αυτές συγκαταλέγονται κάποιες από τις πιο φτωχές αυτής. Όντας μια οικονομικά ασθενέστερη περιοχή της πόλης, οι γκρούπες αυτές προσπάθησαν και προσπαθούν να συσπειρώσουν γύρω τους νέους και νέες που ζουν τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον εκτοπισμό καθημερινά. Μέσα από έναν ψεύτικο αντισυστημικό λόγο όπως αυτόν των παλαιότερων φασιστικών οργανώσεων, επιθυμούν να ξαναχτίσουν τους μηχανισμούς που άφησε πίσω της η χρυσή αυγή και συνεπώς να διεκδικήσουν χώρο στην πόλη. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου στα δυτικά βρήκαν καταφύγιο οι πρόσφυγες των επεκτατικών πολέμων του ελληνικού κράτους στη Μικρά Ασία, ενώ πλέον μετανάστριες και πρόσφυγες από όλη τη γη έχουν εγκατασταθεί εκεί προσπαθώντας να γλιτώσουν από την οικονομική εξαθλίωση και τους πολέμους του σήμερα. Στα δυτικά της προσφυγιάς δεν πρέπει να δοθεί ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες και με κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών, ο κοινωνικός κανιβαλισμός θα ξαναμπεί στην τρύπα του.  

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ  

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ         ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ 

Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό